Yıldız Tozları Ay ışığı / tavan arası demir parmaklıklar...

Çocukluk masallarımız vardır her birimizin.Dinlerken kendimizi yerine koyduğumuz kahramanlar , gittiğimizi hayal ettiğimiz mekanlar ve bittiğinde bizi gerçekle hayal arasında sıkıştıran cümleler topluğu.

Bazen kendime hep o arada kalsaydık diyorum.Bir zamanlar sadece hayal gücümün el verdiği kadar mutluydum,sonsuzdum.Kendi film müziklerim , kendi hayali arkadaşlarım ( bunlara halk arasında “casper” denir) J  ki şuanda benim “casper” im bu yazıyı yazarken bana araç olan sevgili ama bir o kadarda kazıklanarak aldığım bilgisayarım ve bu da hayallerden gerçekliğe nasıl bir geçiş yaptığımın kanıtı oluyor ne yazik ki !!

            Büyüdük..Hem de zorla.Belki de çocukluğunu yaşayamamış bir generasyonun nadir üyelerinden biriyim ki çevremde tanıdığım ve onlarla gurur duyduğum bir kaç kişi daha var böyle.O kadar kaliteli insanların oluşturduğu bir ailede büyüdüm ki aslında , her biri bir o kadar benzersiz, ama ne yazık ki bu kalite sadece kendi evimizin sınırları içerisinde kaldı yıllarca ve çevremiz zehirli akrabalarla , insanlarla bezenmişti.Hiçbir zaman adını anarken gurur duyacağım ve özenle anlatacağım bir “akrebim” olmadı , her defasında güvenip sokulduğum ve sokulunca terk edilip üstüne bir de güvendiğim için dalga geçildiğim insancıklarım oldu çevremde.Kendi “hayvanat bahçem” anlayacağınız.

            Zamanında yıldız tozları saçardık sevdiklerimize ve ay ışığı altında romantik cümleler sarf ederdik.Ama gördüğünüz gibi “çiğ süt” emmiş çok sevgilim oldu benim.Beni sağırdılar uzun sürelerce tek sorun ben süt değil kan veriyordum, her defasında kendi canımdan can katarak ayakta tutmaya çalıştığım ve her defasında ölüp dirildiğim “boş inanışlarım“vardı.Sonrasında sevmekten de vazgeçtik  bu sayede.

            Sonra zaman geçtikçe masalların aslında yaşayamayanların belki birileri yaşarda egolarımızı tatmin ederiz diyerek oluşturdukları ve sadece hayattaki gerçekleri sis perdeleri ardında bırakmak adına yazılan “boşluklar” olduğunu kabullendim.Hoştur “masallar” diyorum ama benim sevdiğim bir tanecik masal bile yok aslında.Ben küçük hikayelerin adamıyım kabullenmem gerekirse..Nedense çocukluğumdan gelen bir fantastik dünyanın üyesi olma hayalleri var bende.Elfler , periler iyiler ve kötüler. J.R Tolkien bile kendi masalında aslında çevresindeki gerçeklikleri yazdıysa ve her karakter dünya üzerinde bulunan bir ırkın aynadaki yansıması ise ben yazmayayım öyle birşey değil mi ? Yapan yapmış zaten canım ne gerek var =)

            Kendi masallarımızın, hikayelerimizin kahramanlarıyız biz.Çevremizde seçerek döşediğimiz  ve seçme şansımız olmadan  içlerine düştüğümüz insanlar var.Ama hayat bu kadar da acımasız değil , o kadar sıkıntının ve kederin içinde sarıldığımız ve bulduğumuza şükrettiğimiz bireyler de yok değil ! Zaten büyümenin yollarında kimi seçip kimi seçmememiz gerektiğini çok iyi bilir hale geliyoruz değil mi ?

            Burdan “fesatlarıma” , “kıskançlarıma” , “şükürlerime” , “tebessümlerime”,”gözyaşlarıma” , “maceralarıma” sesleniyorum şimdi

            Hiçbirinize kırgın kızgın değilim

            Siz olmasaydınız ben nerden bilirdim “Pandoranın kutusunun” varlığını.

            Düştüğümde güldüğünüz ve kalmak için içimdeki o gücü bulmamı sağladığınız için

            Arkamdan konuşup beni sizinle yüzleşmek zorunda bırakmadığınız ve kendi cümleleriniz günahlarınızla boğuldunuz için

            Akrabanın aslında bir “akrep” olduğu gerçeğini bana yaşattığınız ve bu yüzden bana insan silmenin ne kadar GÜÇ VE BASİT olduğunu öğrettiğiniz için.

            Sevmenin HERKESE yakışmadığını Sevildiğin zaman Sevmenin anlam kazandığını öğrettiğiniz ve RİYAKAR olduğunuz için  Teşekkür ederim.

            Ve sizlere “canlarım”

            Benim nefesim olduğunuz

            Bu hayatta mucizelerin olduğuna “mucize olduğunuz”

            Yıldız tozlarına , deniz kızlarının varlığına inandırdığınız

            Müziğin aslında yaratılan değil yaşanılan bir şey olduğuna

            Düştüğümde beni kaldırmak yerine benimle beraber düşüp BENİMLE BERABER KALKTIĞINIZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM...

                                                                                                                                       

            Ben şimdi Demir parmaklıklarımın arkasında ve kendi tavan aramda dünyaya yıldız tozları ve ay ışığı saçıyorum ALABİLENE ne ala , ALAMAYANA hadi EYVALLAH diyorum !!!