o an gidersin...

Geç kaldık biz.O son otobüsü kaçırdık, son cümleleri yutkunduk yüreğin derinliklerine doğru...
Biliyorum daha ilk saatler bunlar...Ama yinede garibime gidiyor mutlu bir haber aldığımda ilk aradığım insanın artık olmayacak olması...Biraz boynum bükük bu aralar...Boynumu kıran da gururum...

bu yazıyı kimin okuduğu ya da insanların ne düşündüğü önemli değil...Hesap vermeden geçirebildiğimiz her dakikayı sayıklıyorum her senden uzağa giden adımımda...Yanıma bir kaç köfte, bir kaç yıldız, biraz deniz suyu aldım...aa evet...Bir kaç satırda şarkı sözü...Bilirsin müzik olmadığında daha çok göçüyorum kendime...

Yanıma senin tebessümünü aldım...Çünkü son zamanlarda eskisi kadar kaplamıyordu o sıcak gülücükler yüzünü...Ve ben bu kadar kötü bir adam olamadım...Olmadım...

İlk tanışmamızı unutma
kim bilirdi ki buralara kadar geleceğiz...bu kadar mutlu olacak sonumuz...Ben şükrediyorum...sen de et...

hem belki bizim masalımız da budur...
bir varmış bir yokmuş kalıbına sığıp onları erdirmişizdir muratlarına...
zaten masallar hep güzel bitmez ki...
prenseslerin var olamayacağı gibi prenslerin de var olamayacağı gerçeği artık aklımıza kazındı sanırım...
ama kimse bilmez sen benim prensesim
ben senin prensin oldum...

bir varmışım bir yokmuşum önemli değil
bir varmışız bir yokmuşuz da önemli değil...
dediğim gibi
ay vardı, şarkılar vardı...

şimdi beğendiğimiz bedenlere
düşlediğimiz ruhları sokabiliriz...

kısacası
ben bunu yapabilirim sanırım...
sen yaptın...

sana yalan söylemedim bugüne kadar
bundan sonra da söylemeyeceğim
söylemesinler de incinirsin...