...

   O kadar yavaş yürüyordu ki çocuk ,

 düşünceleri bir gölge misali ayak izlerine düşüyordu.

Ay uzun zamandır olmadığı kadar ihtişamlıydı.

Yollar siyah ve beyazın ahenkli dansı gibi ritme uygun aydınlanıyordu.

Uzun bir gece de doyumsuz bir dansı seyre dalmıştı çocuk.Gölgelere sarılıyordu ve kolları kendi gövdesi kadar doluyordu.

Yürüdü ve sustu...

Bir adım ve ötesinde bir ufak adım daha.Yol hiç bilmediği bir kavşağa buse konduruyordu bilinmezlerden ve yeni umutlardan yana.

Siyahın içinde tüm renkler gök-kuşağına nispet edercesine sevişiyorlardı.

Renkler aşka alacalanıyordu.